یک فعال محیط زیست گفت: میکروپلاستیک‌ها از طریق غذا خوردن وارد بدن می‌شوند و به سلول‌های انسان آسیب می‌رسانند.
قاسمی گفت: به پلاستیک‌هایی که ابعاد آنها کمتر از ۵ میلی متر باشد، اصطلاحاً میکروپلاستیک گفته می‌شود.
او افزود: میکروپلاستیک‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ دسته اول بصورت ذاتی ریز هستند مثل الیاف پلاستیکی و دسته دوم میکروپلاستیک‌هایی که در اثر تجزیه پلاستیک‌های بزرگتر تحت شرایطی مانند هوا، اشعه ماورابنفش خورشید، سایش باد و… تولید می‌شوند.
این کارشناس محیط زیست گفت: میکروپلاستیک‌ها آسیب‌های زیادی به سلامت انسان و سایر جانوران می‌رسانند مثلا از راه تنفس و یا از طریق روده به خون و اندام‌های انسان منتقل می‌شوند و باعث آسیب این اندام‌ها می‌شود.
راهکار مهمی برای دفع میکروپلاستیک‌های تولید شده وجود ندارد البته استفاده از میکروارگانیسم‌هایی که می‌توانند میکروپلاستیک‌ها را از طریق تزریق به آب‌های فاضلاب و سایر منابع آلوده موجود تجزیه کنند، مورد بررسی قرار گرفته، ولی بطور گستره استفاده نشده است.
او گفت: بهترین روش برای کنترل آسیب‌های آنها، جلوگیری از تولید و انتشار آنهاست. کاهش تولید مواد پلاستیکی و پسماند‌های حاصل از آنها، مدیریت صحیح پسماند‌های پلاستیکی (بازیافت و دفع اصولی آنها)، جلوگیری از انتشار مواد پلاستیکی در طبیعت (خشکی و منابع آبی)، استفاده کمتر از ظروف پلاستیکی و بسته بندی‌هایی از این جنس، ممنوعیت استفاده از این مواد در محصولات آرایشی و خمیردندان‌ها از مهمترین راهکار‌های جلوگیری از تولید و انتشار آنها است.
محققان نیز پیش‌تر با انجام پژوهش، موفق به کشف و مشاهده میکروپلاستیک در خون انسان شدند.
