پس از پایان درمان ارتودنسی برای حفظ نتایج به دست آمده باید از نگهدارنده‌ها استفاده کرد. به طور کلی دو نوع نگهدارنده ثابت و متحرک وجود دارد.
این نگهدارنده با استفاده از سیم‌های بهم تابیده مخصوص و کامپوزیت در قسمت داخلی (زبانی) دندان‌ها قرار می‌گیرد. این نگهدارنده حداقل باید بمدت ۱۰-۵ سال در محل باقی بماند و در صورت جدا شدن از دندان در این مدت ترمیم و چسباندن مجدد انجام شود.
نگهدارنده متحرک
انواع نگهدارنده متحرک
۱- پلاک هالی
دارای قسمت‌های سیمی و پلاستیکی (آکریل) می‌باشد. در صورتی که دندان پس از درمان ارتو دچار بهم ریختگی شود با استفاده از قسمت‌های سیمی می‌توان تا حدودی دندان‌ها را به محل مناسب بازگرداند. طول مدت و نحوه‌ی استفاده باید با توجه به دستور ارتودنتیست باشد اما به طور کلی ۶-۴ ماه استفاده‌ی ۲۴ ساعتها و پس از آن تا یکسال فقط شب‌ها استفاده می‌شود. و از سال دوم به به. ۳-۲ شب در هفته مورد استفاده قرار می‌گیرد.
۲- اسیکس (ESSiX)
پلاک شفاف بوده که از نظر زیبایی قابل قبول می‌باشد. مزیت دیگر این نوع نگهدارنده استفاده در درمان بلیچنیگ (سفید کردن دندان‌ها) می‌باشد. طول مدت و نحوه استفاده مانند پلاک هالی است.
