دلم برای تو پر می کشد امام غریب

غمت ز سینه شرر می کشد امام غریب

زیارت تو که فوق همه زیارت هاست

دل مرا به سفر می کشد امام غریب

 

 

عاقبت از زهر مأمون، پاره شد قلب رضا

در میان حجرۀ در بسته، می‌زد دست و پا

گه، جوادش را، گهی معصومه، را می‌زد صدا

داغ او تا صبح محشر، بر دل سوزان ماست

شهادت امام رضا(علیه السلام) تسلیت باد

 

 

بیا از مدینه ای نور چشمان ترم

بین که از زهر جفا پاره شد این جگرم

چشم من مانده به در کجایی ای جواد من

ای عزیز دل من بیا برس به داد من . . .

 

 

پیامبر(ص):

«پاره ای از تن من در خراسان دفن خواهد شد، هر مومنی او را زیارت کند

خداوند عزوجل بهشت را بر او واجب می کند.»

شهادت امام رضا(ع) تسلیت باد

 

 

شب شهادت مولای مهرپرور ماست

کسی که سایه لطفش پناهِ کشور ماست

شب شهادت هشتم امام معصوم است

که آستانه او قبله گاه باور ماست . . .

 

 

کوثر اشک من از ساغر و پیمانه، توست

دل آتش‌زده‌ام، شمع عزاخانه تـوست

جگر سوخته، خاکستر پروانه تـوست

شعله‌های دلم از آه غریبـانه تـوست . . .

 

 

ای غریب خراسان سیدی یا رضاجان

داغ تو بر دل ما چشم ما بر تو گریان

سینه‌ات پر شراره دیده‌ات پر ستاره

هم غمت بی‌شماره هم جگر پاره پاره . . .

 

 

کعبه ‎ی اهل ولاست صحن و سرای رضا/ شهر خراسان بُوَد کرب و بلای رضا

 

در صف محشر خدا مشتری اشک اوست/ هر که در اینجا کند گریه برای رضا

 

از در باب الجواد می شنوم دم به دم/ یا ابتای پسر، وا ولدای رضا
التماس دعا

 

 

 

ای آنکه تو در غربت سر به گریبان داری

در خلوت خود شبها شام غریبان داری

از تربت تو عیسی، اکسیر شفا دارد

موسای کلیم اینجا، دستی به دعا دارد . . .

 

 

سلام بر تو که مهربانی هایت از شمار زائران انبوهت بسیار بیشتر است.

امروز، سلام اشکبار ما با سوختن «اباصلت» همراه شده است.

 

امروز که سر بر حرمت می آیم

انگار تمام عشق کامل شده است

ای ضامن آهو ! به غریبی سوگند

دل کندن از این ضریح مشکل شده است . . .

 

 

هر چند حال و روز زمین و زمان بد است

یک تکه از بهشت در آغوش مشهد است

حتی اگر به آخر خط هم رسیده ای

آنجا برای عشق شروعی مجدد است . . .

 

 

 

می دید شرر ریخته در هستی انگور

هم سفره ی میزبان شده پستی انگور

نوشید از آن خوشه ی سم بار که امروز

ما را نفریبند به سر مستی انگور . . .

 

 

بر در دوست به امید پناه آمده‎ایم

همره خیل غم و حسرت و آه آمده‎ایم

چون ندیدیم پناهى به همه مُلک جهان

لاجرم سوى رضا بهر پناه آمده ‎ایم . . .

 

 

دلش دریای خون، چشمش به در بود/ امیدش دیدن روی پسر بود

پدر می‎ گشت قلبش پاره پاره/ پسر می‎ کرد بر حالش نظاره

پدر چون شمع سوزان آب می شد/ پسر هم مثل او بی‎تاب می شد

پسر از پرده ‎ی دل ناله سر داد/ پدر هم جان در آغوش پسر داد . . .

 

 

من کیستم گدای تو یا ثامن الحجج

شرمنده عطای تو یا ثامن الحجج

بالله نمی روم بر بیگانگان به عجز

تا هستم آشنای تو یا ثامن الحجج . . .

 

 

با نام رضا به سینه ها گل بزنید

با اشک به بارگاه او پل بزنید

فرمود که هر زمان گرفتار شدید

بر دامن ما دست توسل بزنید . . .

 

 

مرغ دلم شور و نوا می کند

ذکر علی بن موسی الرضا می کند

می پرد و می رود از سینه ام

آه که عشق تو چها می کند . . .

 

 

اي امید عالم

باز خرابه حالم

کفتر تـو هستم

کـه شکسته بالم

یا رضا نگام کن

دوست دارم همیشه این هوا رو

آسمون مشهد ال‌رضا رو

دوست‌دارم خودت می دوني آقا

پرکشیدن کبوترا رو

باز بـه پات می افته یا رضا دونه دونه اشک خواهشم

دوست دارم منم یه روزی از خـادمـای صَحنِ تـو بشم

کاش مـن سـوا شم

تـو دل تـو جاشم

کاش یه روز بیاد و

خادم تـو باشم

 

 

خراسان می‎دهد بوی مدینه

خراسان کوه غم دارد به سینه

خراسان را سراسر غم گرفته

در و دیوار آن ماتم گرفته

شهادت امام رضا (علیه السلام) تسلیت باد.