به گزارش "ورزش"، اگر آنتونیو کونته می‌تواند در حالی که در ایتالیا مشغول استراحت است نامزد دریافت جایزه بهترین سرمربی ماه شود، پس تصور کنید که اگر در ادامه سال هم مشغول استراحت باشد چه جوایزی دریافت خواهد کرد.
همه ما از تصور این که جایزه بهترین سرمربی ماه به این مربی ایتالیایی برسد لبخند زدیم، خصوصا که او در ماه فوریه تنها در یک بازی روی نیمکت تاتنهام حضور داشت که با شکست 1-4 تیمش برابر لسترسیتی همراه شد.
اما به نظر نمی‌رسد که کونته در حالی که مشغول سپری کردن دوران نقاهت پس از انجام عمل جراحی سختی که پشت سر گذاشت است، تمایلی به لبخند زدن داشته باشد.
میتوان گفت که جدای از او، مربیان بسیاری هستند که ممکن است جایگاهی در رقابت کسب عنوان بهترین سرمربی این فصل رقابت‌های لیگ برتر انگلیس داشته باشند.
این رقابت در طول چند فصل اخیر مختص به پپ گواردیولا، یورگن کلوپ و توماس توخل بود اما شرایط به شکل قابل توجهی متفاوت شده است. سرمربیان این فصل را میتوان به سه دسته تقسیم کرد: مربیانی که دستاوردهایی بیشتر از حد انتظار دارند، مربیانی که دستاوردهایی کمتر از حد انتظار دارند و گروه دیگر که مابین این دو گروه قرار دارند و درخشش خاصی نداشتند اما شکست قابل توجهی را هم تجربه نکردند.
توخل و کلوپ مشخصا نتوانستند انتظارات را برآورده کنند و گراهام پاتر، دیوید مویس، برندان راجرز و کادر فنی ساوتهمپتون هم شرایطی مشابه این دو نفر دارند.
هرچند منچسترسیتی هنوز در کورس قهرمانی لیگ برتر و جام حذفی حضور دارد اما دیگر نمی‌توان گفت که گواردیولا در حال تجربه کردن یکی از بهترین فصل‌های حضورش در دنیای مربیگری است.
به این ترتیب شش یا هفت گزینه باقی می‌ماند. حتی اگر آرسنال قهرمان هم نشود، هیچکس نمی‌تواند این موضوع را انکار کند که میکل آرتتا عملکرد بسیار خوبی در ورزشگاه امارات به نمایش گذاشته است. او شاید به خاطر رفتاری که کنار زمین دارد برای همه محبوب نباشد اما چند نفر انتظار داشتند که او این فصل در کورس قهرمانی حاضر باشد؟
شرایط برای اریک تن‌هاخ هم مشابه است، کسی که توانست منچستریونایتد را به صورت کلی تغییر دهد و برخلاف تمامی احتمالات جام قهرمانی اتحادیه را برای آنها به ارمغان بیاورد و تیمش را در کورس قهرمانی لیگ برتر حفظ کند.
مارکو سیلوا هم مربی دیگری است که کاری جادویی را روی نیمکت انجام داده است. در حالی که همه انتظار بازگشت زودهنگام به چمپیونشیپ را داشتند، فولام حالا در جایگاه هفتم جدول رده‌بندی قرار دارد و به یک چهارم نهایی جام حذفی صعود کرده است.
توماس فرانک از برنتفورد و روبرتو دی زربی از برایتون هم در بین گزینه‌های قابل توجه این فصل به چشم می‌خورند و رویای کسب سهمیه اروپایی برای آنها زنده است.
ادی هاو شاید از حمایت مالی قابل توجه عربستان سعودی از بلندپروازی‌هایش برخوردار باشد اما نباید فراموش کرد که توانسته فشار این حمایت را هم به خوبی تحمل کند و نیوکسل را از تیمی قعر جدولی به محدوده کسب سهمیه لیگ قهرمانان برساند.
استیو کوپر در ناتینگهام فارست هم جز گزینه‌های مهمی است. او با مالکی بسیار عجیب روبرو است که تمامی بازیکنان تیم را تغییر داد اما با این حال، آنها کاملا از محدوده سقوط فاصله دارند و این دستاورد مهمی است.
از زمان اهدای جایزه بهترین سرمربی لیگ در سال 1994 تا به حال، 24 برنده از جمع 29 برنده هدایت تیم قهرمان را برعهده داشته‌اند. هرچند کلوپ سال گذشته با وجود این که نایب قهرمان شد اما این جایزه را به خودش اختصاص داد. البته او قهرمانی در جام اتحادیه و جام حذفی را تجربه کرد و به فینال لیگ قهرمانان هم راه پیدا کرد.
آخرین باری که پیش از فصل گذشته جایزه به مربی‌ای به جز سرمربی تیم قهرمان رسید مربوط به سال 2014 بود که تونی پالیس با قرار دادن کریستال پالاس در جایگاه یازدهم این جایزه را گرفت، مشخصا آنها از این که هر سال جایزه را به سر الکس فرگوسن بدهند خسته شده بودند.
حالا باید دید که آیا امسال هم این جایزه قرار است برنده‌ای غیرمنتظره داشته باشد یا روال همیشگی را طی خواهد کرد.
منبع: سان
