به گزارش “,ورزش” قبول هدایت فولاد خوزستان توسط علیرضا منصوریان، ریسک بزرگی بود که این مربی با تجربه آن را پذیرفت و حالا چالشی را پیش روی خود می‌بیند که قبلا نیز با آن رو به رو بوده و به نوعی استخوان خرد کرده است.
اولین تجربه موفق علیرضا منصوریان در لیگ برتر همراه با نفت تهران بود. تیمی که ۲ فصل پیاپی هدایت آن را بر عهده داشت و از آنجا بود که به عنوان سرمربی مطرح شد. او در فصل اول فعالیتش با توجه به بودجه محدودی که مدیران باشگاه برای حضور در لیگ برتر تصویب کرده بودند، اما تیمی مدعی قهرمانی درست کرد. نفتی که تا روز آخر لیگ همراه با سپاهان و تراکتور در کورس قهرمانی بود و اگر در جدال آخر مقابل تراکتور در تبریز کمی خوش شانسی می‌آورد و به جای مساوی، سه امتیاز را در چنگ می‌گرفت، می‌توانست جام قهرمانی را بالای سر ببرد، اما در نهایت نایب قهرمان لیگ شد.
شاگردان علیرضا منصوریان در همان سال به فینال جام حذفی هم راه یافتند و در مرحله پلی‌آف لیگ قهرمانان آسیا با شکست الجیش قطر راهی مرحله گروهی شدند. صعودی که برای آن‌ها شیرین بود. چرا که در گروهی که کنار العین امارات، الشباب عربستان و پاختاکور ازبکستان قرار داشتند، در نهایت به دور حذفی آسیا صعود کردند و پس از برتری مقابل الاهلی عربستان، در جمع هشت تیم برتر آسیا قرار گرفتند.
کسب این نتایج باعث شد که مسئولان نفت تهران یکسال دیگر قرارداد سرمربی خود را تمدید کنند. البته اوج مشکلات مالی برای این تیم از همان سال آغاز شد و در بین راه بازیکنان زیادی، باشگاه را ترک کردند. با این حال نفت باز هم در کورس کسب سهمیه آسیایی قرار داشت و در روز آخر این فرصت را از دست داد.
منصوریان بعد از جدایی از نفت تهران، سرمربی استقلال شد. او علی‌رغم اینکه در اوایل کارش، نتایج سینوسی‌وار کسب کرد، اما در ادامه روی ریل موفقیت قرار گرفت و توانست در اولین سال مربیگری‌اش در جمع آبی‌پوشان به مقام نایب قهرمانی لیگ برتر برسد. او در همان سال نیز با استقلال مقابل السد در مرحله پلی‌آف حذفی آسیا به برتری رسید و توانست پس از کسب جواز حضور در مرحله گروهی، به مرحله حذفی نیز صعود کند. اما سال دوم فعالیت علی منصور در استقلال زیاد به کام او نبود. چرا که با استعفا از این تیم جدا شد و کار را به وینفرد شفر سپرد.
علی منصور پس از جدایی از استقلال، ترجیح داد یک سال دور از فوتبال باشد و سپس در نیم فصل هدایت ذوب‌آهنی را بر عهده گرفت که رتبه چهاردهم جدول رده‌بندی را در اختیار داشت. اما او با کسب نتایجی خوب در پایان فصل رتبه ششم را به نام خود زد و علاوه بر آن صعود شیرینی را همراه با سبزپوشان در لیگ قهرمانان آسیا تجربه کرد.
همین نتایج باعث شد تا قرارداد منصوریان با ذوب‌آهن برای سال بعد اتومات تمدید شود اما او در این سال به علت اختلاف با مدیریت باشگاه از سمت خود استعفا داد.
تجربه بعدی وی حضور در تراکتور بود. اما شاید بدشانسی آورد که فرصت زیادی برای حضور روی نیمکت این تیم پر طرفدار پیدا نکرد و خیلی زود در هفته پنجم با او قطع همکاری شد.
منصوریان در نیم فصل همان سال، پس از باخت ۶-۲ آلومینیوم مقابل سپاهان، هدایت این تیم اراکی را بر عهده گرفت. تیمی که سال اول حضورش در لیگ برتر را پشت سر می‌گذاشت و در نهایت با کسب رتبه دهم، سهمیه استان مرکزی در لیگ برتر حفظ شد.
اما شاید سخت‌ترین چالش مربیگری برای علی منصور سال گذشته در آبادان بود. جایی که او هدایت صنعت نفتی را بر عهده گرفت که تا پایان هفته هجدهم لیگ برتر، هیچ پرداختی به بازیکنان نداشت و مشکلات مالی به مهم‌ترین دغدغه برای این مربی تبدیل شد. اما در پایان توانست نفت را در رتبه دهم جدول قرار دهد و اینگونه سهمیه آبادان را در لیگ نگه دارد.
حالا منصوریان با کوله باری از تجربه، در هشتمین ایستگاه دوران مربیگری‌اش قرار گرفته و باید با فولاد، ماجراجویی جدیدی را آغاز کند. کاری سخت که باید دید او از عهده‌اش چگونه برمی‌آید.
